Τις συνεχείς αλλαγές που συμβαίνουν και χαρακτηρίζουν τη σημερινή κοινωνία, όλοι τις αντιλαμβανόμαστε και εθελοτυφλεί όποιος αγνοεί αυτή την πραγματικότητα.
Η παραγωγή γνώσης σε σχέση με το παρελθόν έχει επιταχυνθεί υπερβολικά.
Η παγκοσμιοποίηση είναι ένα φαινόμενο που συντελείται καθημερινά και χαρακτηρίζεται από πλήθος προκλήσεων και απαιτήσεων.
Η πολυπολιτισμικότητα της κοινωνίας και κατ’ επέκταση και του σχολείου, που δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά πιστή μικρογραφία της, είναι μία αδιάψευστη πραγματικότητα.

Αυτό το καινούριο κοινωνικό τοπίο το οποίο συνεχώς μεταλλάσσεται, θα κληθούν ν’ αντιμετωπίσουν τα παιδιά μας, στην προσπάθειά τους για κοινωνική ένταξη, σαν ώριμοι ενήλικες πλέον.
Αυτή η προετοιμασία και η ένταξη του ατόμου και κύρια του νέου στη ζωή, είναι από τα βασικά μελήματα της εκπαίδευσης.
Για να μπορέσει όμως αυτή να πετύχει τους στόχους της και ν’ ανταποκριθεί στην αποστολή της θα πρέπει, σε δομή και εκτέλεση αφ’ ενός, σε θεωρία και πράξη αφ’ ετέρου, να εκπληρώνει ορισμένες θεμελιώδεις προδιαγραφές.

Στους κύριους άξονες των προδιαγραφών αυτών αναφέρονται τα κεφάλαια που ακολουθούν. Απώτερος και κυρίαρχος σκοπός η ρεαλιστική ενημέρωση, ο προβληματισμός και η παρώθηση αυτών που ασχολούνται με τον ευαίσθητο και ζωτικό τομέα της αγωγής του παιδιού για θετική και σφαιρική προσέγγιση του προβλήματος, δημιουργία κατάλληλων προς τούτο ευκαιριών, άρση των εμποδίων που μπαίνουν φραγμός στη δημιουργική πορεία και αξιοποίηση όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων.

Η εκπαίδευση είναι προβληματισμός ασταμάτητος και δυναμική οργανωμένη προσπάθεια συνάμα.
Συνεπικουρούμενη απ’ την παιδαγωγική και τις συνεργαζόμενες επιστήμες της αγωγής, θα πρέπει να μπορεί ν’ ανταποκρίνεται σε νέες καταστάσεις, σχεδιάζοντας καινούριες δράσεις, μη διστάζοντας ν’ αναθεωρεί όποτε χρειάζεται, στάσεις που έχει σε πολλά ζητήματα.